11/15/24

51 μ. Π.* Μία εξομολόγηση

  Της Αλκμήνης Ψιλοπούλου Πώς πέρασαν τα χρόνια βρε συντρόφια! Και πώς γίναμε έτσι που να μην αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλον και να πρέπει να ξανασυστηθούμε; Και πώς γίνεται, πενήντα τόσα χρόνια μετά, να μην νιώθεις τίποτα-μιλάω τουλάχιστον για τον εαυτό μου, εξομολογούμενη-για εκείνες τις μεγάλες...

10/27/24

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ: Ο άγνωστος πατριώτης

 Ο Οδυσσέας Ελύτης στο μέτωποΤης Αλκμήνης Ψιλοπούλου Άλλο είχα στο νου μου να γράψω. Όμως οδηγήθηκα στον μεγάλο μας ποιητή λόγω της ημέρας. 28 Οκτωβρίου σήμερα. Αφορμή και πρόσχημα για να αναδείξουμε το γεγονός ότι ο Ελύτης ήταν ο ποιητής που εξέφρασε με τη μεγαλύτερη καθαρότητα την Ελλάδα, την...

10/25/24

*ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ Ν. ΜΠ.

 Ο θάνατος κάνει πολλή φασαρία Μυρίζει άσχημα η ερημιά του νοσοκομείου. Η πρησμένη της σπλήνα Θάναι άραγε ο τελευταίος σου θάνατος, Νίκο;   Το θάνατο δεν τον καταλαβαίνω Φλυαρεί πάντα τόσο πολύ Ενώ  εσύ σωπαίνεις Πυροβολώντας τις ζωντανές στιγμές Με άγριο θάνατο. Όμως Νίκο,...

10/24/24

Ο Πέτρος Κασιμάτης και ο μαγικός ρεαλισμός

  Της Αλκμήνης Ψιλοπούλου «Δηλητήριο Και είναι ο χωρισμός ένα χρυσό δρεπανηφόρο άρμα. Και τα περσικά μαχαίρια του μπαινοβγαίνουν στο σώμα. Κι ας επιμένω να βλέπω αηδόνια να φεύγουν απ’ τα γόνατά της. Κι αλίμονο-δυο ώρες μετά, χαρίζει οργασμούς, γυμνή, σε κάποιον άλλο. Και το πρώτο αναφιλητό...

10/02/24

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ- Η εποχή των τεράτων*

(ένα ποίημα της Αλκμήνης Ψιλοπούλου ) Επιτύμβια στήλη από τον ΚεραμικόΗ εποχή των τεράτων Το κορίτσι έχωσε στην τσέπη του Το χρόνο. Το κορίτσι δεν ήταν πια κορίτσι Μα αυτό ο χρόνος Δεν το γνώριζε. Οι στιγμές στάλαζαν μέσα στο ποτήρι Και γίνονταν κρύσταλλοι αμετάκλητοι Ένα καλειδοσκόπιο...

9/21/24

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ- Τα όπλα*

 * (από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή της Αλκμήνης Ψιλοπούλου "του Βυθού") (από τη Στοά του Αττάλου, κτέρισμα παιδικής ταφής)                       Ο πόλεμος Είναι ακόμη μακριά Πίσω από τούτα τα βουνά Όπου αντηχούν οι γραμμές των οριζόντων Βουίζοντας...

9/15/24

Η Αριστερά και τα πιράνχας

 Της Αλκμήνης Ψιλοπούλου  Ο εμφύλιος στους κόλπους της αριστεράς  δεν είναι κάτι καινούργιο. Έχει περάσει φαίνεται και στο DNA της. Είμαι σ’ αυτό το χώρο από την νεανική μου ηλικία. Μάλιστα, έχω εργαστεί στο γραφείο Τύπου του- άλλοτε- Συνασπισμού και νυν ΣΥΡΙΖΑ, για λίγο και μετά την...

Για εμένα

Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1952. Σπούδασα Ιστορία - Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Εργάστηκα στο Υπουργείο Πολιτισμού ως αρχαιολόγος από το 1977 ως το 1983. Παράλληλα με την εργασία μου σπούδασα θέατρο στη Σχολή Ευγενίας Χατζήκου και συμμετείχα σε παραστάσεις ερασιτεχνικών θεατρικών θιάσων.

Από το 1984 εργάστηκα ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες ΑΥΓΗ, ΠΡΩΤΗ, Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Το 1985 παίρνω το πρώτο δημοσιογραφικό βραβείο «Παύλου Παλαιολόγου» για το καλύτερο γυναικείο κείμενο. Αργότερα συνεργάστηκα με τα περιοδικά ΠΑΝΘΕΟΝ, ΓΥΝΑΙΚΑ, ΤΗΛΕΡΑΜΑ, Mme Figaro, ΑΣΤΡΑ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑ, στα οποία είχα την ευθύνη της αρχισυνταξίας και την επιμέλεια του ελεύθερου ρεπορτάζ. Συνεργάστηκα επίσης ως ρεπόρτερ με την τηλεόραση του ΑΝΤ1 και με ραδιοφωνικούς σταθμούς (ΤΟP FM, 9.84 κ.α.). Κατά τη δημοσιογραφική μου καριέρα, ασχολήθηκα με την ελεύθερη έρευνα, πολιτιστικά, κοινοβουλευτικό και πολιτικό ρεπορτάζ.

Εργάστηκα ως συντάκτης πολιτικού ρεπορτάζ, στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων-(ΑΠΕ-ΜΠΕ). Έχω γράψει τα βιβλία «Ψάχνοντας για τη Μόνικα», «Η σκιά της άλλης» και «Μινώκερος», τα οποία εκδόθηκαν από τις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ. Έχω κάνει πολλές επιμέλειες βιβλίων.

Τα τελευταία οκτώ χρόνια ζω μόνιμα στη Σύρο και συνεργάστηκα με την εφημερίδα «Ο ΛΟΓΟΣ των Κυκλάδων».