* (από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή της Αλκμήνης Ψιλοπούλου "του Βυθού")
![]() |
(από τη Στοά του Αττάλου, κτέρισμα παιδικής ταφής) |
Ο πόλεμος
Είναι ακόμη μακριά
Πίσω από τούτα τα βουνά
Όπου αντηχούν οι γραμμές των οριζόντων
Βουίζοντας από φως.
Στις γραμμές των οριζόντων
Χαράζεται το αίμα του ήλιου
Στάζει πάνω στην πορφύρα
Του ιβίσκου.
Είναι μακριά ο πόλεμος ακόμη
Μακριά από τον ψίθυρο
Των φτερών
Των λιμπελούλων
Των γλάρων
Των μυστικών ερπετών
Των παφλασμών μικρών ψαριών
Φασμάτων, σκιών.
Στον αφρό φωσφορίζει αδιάκοπα
Η υπόγεια διαδρομή της χελώνας
Που ανεμίζει τα φτερά της στους βυθούς.
Είναι μακριά
Οι φωτοχυσίες
Οι αιματοχυσίες
Εκεί όπου ανεμίζουν βόστρυχοι γυναικών
Σημαίες φτιαγμένες από χαίτες στεναγμών
Της ηδονής, του τέλους
της ασπαίρουσας σάρκας.
Είναι μακριά ο αμείλικτος χορός των μαχαιριών
Και οι σημαίες φτιαγμένες από χάντρες δακρύων
κυματίζουν μέσα
στα ερείπια της
σφαγής.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου