4/08/25

Το μαγικό παιχνίδι της ποίησης

 



Της Αλκμήνης Ψιλοπούλου

Τι είναι λοιπόν η ποίηση; Αναρωτιούνται πολλοί. Τι θέλει να πει ο ποιητής; Λένε ειρωνικά όταν δεν καταλαβαίνουν κάτι. Και οι ποιητές οι ίδιοι, ακόμα και μεγάλοι, τεράστιοι, ιερά τέρατα, λοιδωρήθηκαν ανά τους αιώνες. Ότι είναι τεμπέληδες, ότι αερολογούν, ότι παραλογίζονται, ότι είναι «ποιητές του Σαββατοκύριακου» (όπως είπαν για τον Ελύτη), ότι είναι ασυνάρτητοι (για τους σουρεαλιστές) κλπ. κλπ.

Επανερχόμαστε λοιπόν στο πρώτο κρίσιμο ερώτημα. Τι είναι η ποίηση. Κατά την άποψή μου, είναι μια ουρανοκατέβατη σκέψη, ιδέα, λέξη, σχεδόν μεταφυσική, όταν κάποιοι άνθρωποι βγαίνουν έξω από την τρέχουσα πραγματικότητα και πηγαίνουν σε μια σφαίρα όπου υπάρχει μια άλλη πραγματικότητα-στη σφαίρα του νου, που φτιάχνει μια δικιά του διαφορετική πραγματικότητα.

Έχουν δίκιο όσοι λένε ότι οι ποιητές αεροβατούν, ότι είναι αιθεροβάμονες…όμως στην πραγματικότητα, εργάζονται. Γιατί εισέρχονται σε έναν άλλο κόσμο που υπάρχει μέσα στον κόσμο μας.Είναι «η σφαίρα του αοράτου» όπως έχει πει εύστοχα ο Διονύσης Σαββόπουλος.

Ωστόσο η ποίηση μπορεί να είναι κάτι πολύ πιο απλό: Ένα μαγικό παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που αναπαράγει με λέξεις την αθωότητα, την απλότητα και την ομορφιά του κόσμου ενός παιδιού. Του παιδιού που δεν καταλαβαίνουμε, γιατί ζει στον δικό του μαγικό κόσμο.

Έτσι λοιπόν, όσοι διαβάζουν ποίηση, θα πρέπει να σταματήσουν να προσπαθούν να εξηγήσουν «τι θέλει να πει ο ποιητής». Ο ποιητής δεν θέλει να πει τίποτα που να έχει σχέση με τη λογική σκέψη ή με την πραγματικότητα. Απλά, ο αναγνώστης της ποίησης πρέπει να αφήσει το ποίημα να μπει μέσα του, διαβάζοντάς το, ακούγοντας το ρυθμό και τη μουσική του, βλέποντας με τα μάτια του νου τις εικόνες που σχηματίζουν οι λέξεις και οι φράσεις και να αφεθεί στη μαγεία του. Να νιώσει με τις αισθήσεις του το ποίημα.


Αυτές τις σκέψεις έκανα μετά την παρουσίαση του νέου μου βιβλίου ποίησης, «Ιδιαίτερη Πατρίδα» (εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ). Ήταν για μένα μια μαγική βραδιά, γεμάτη ζεστασιά μαζί με φίλους παλιούς, φίλους καινούργιους, και ανθρώπους αγαπημένους που ήρθαν και άκουσαν και βιώσαν μαζί μου την μέθη του δημιουργού.


Και τώρα, σκέφτηκα να παίξουμε το μαγικό παιχνίδι της ποίησης. Καθένας από όσους συμμετείχαν σε εκείνη τη βραδιά, ας διαλέξει ένα ποίημα από την «Ιδιαίτερη Πατρίδα», και ας πει γιατί το διάλεξε και τι συναίσθημα του δημιουργεί. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τι θα βγει από αυτό το πείραμα. Δεν νομίζετε;

(στείλτε τον τίτλο του ποιήματος που επιλέξατε μαζί με το γιατί το διαλέξατε και τα συναισθήματα που σας δημιουργεί. Το αποτέλεσμα θα δημοσιευτεί στο blog ieraterata.blogspot.com. Σας ευχαριστώ πολύ)









 


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για εμένα

Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1952. Σπούδασα Ιστορία - Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Εργάστηκα στο Υπουργείο Πολιτισμού ως αρχαιολόγος από το 1977 ως το 1983. Παράλληλα με την εργασία μου σπούδασα θέατρο στη Σχολή Ευγενίας Χατζήκου και συμμετείχα σε παραστάσεις ερασιτεχνικών θεατρικών θιάσων.

Από το 1984 εργάστηκα ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες ΑΥΓΗ, ΠΡΩΤΗ, Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Το 1985 παίρνω το πρώτο δημοσιογραφικό βραβείο «Παύλου Παλαιολόγου» για το καλύτερο γυναικείο κείμενο. Αργότερα συνεργάστηκα με τα περιοδικά ΠΑΝΘΕΟΝ, ΓΥΝΑΙΚΑ, ΤΗΛΕΡΑΜΑ, Mme Figaro, ΑΣΤΡΑ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑ, στα οποία είχα την ευθύνη της αρχισυνταξίας και την επιμέλεια του ελεύθερου ρεπορτάζ. Συνεργάστηκα επίσης ως ρεπόρτερ με την τηλεόραση του ΑΝΤ1 και με ραδιοφωνικούς σταθμούς (ΤΟP FM, 9.84 κ.α.). Κατά τη δημοσιογραφική μου καριέρα, ασχολήθηκα με την ελεύθερη έρευνα, πολιτιστικά, κοινοβουλευτικό και πολιτικό ρεπορτάζ.

Εργάστηκα ως συντάκτης πολιτικού ρεπορτάζ, στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων-(ΑΠΕ-ΜΠΕ). Έχω γράψει τα βιβλία «Ψάχνοντας για τη Μόνικα», «Η σκιά της άλλης» και «Μινώκερος», τα οποία εκδόθηκαν από τις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ. Έχω κάνει πολλές επιμέλειες βιβλίων.

Τα τελευταία οκτώ χρόνια ζω μόνιμα στη Σύρο και συνεργάστηκα με την εφημερίδα «Ο ΛΟΓΟΣ των Κυκλάδων».