4/30/25

Του βυθού*

By 20:02 No comments


*(ποίημα από την νέα ποιητική συλλογή της Αλκμήνης Ψιλοπούλου "Ιδιαίτερη πατρίδα"-εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ)

Η Σύρος. Η δεύτερη πατρίδα μου. Έζησα σ΄ αυτό το  νησάκι του Αιγαίου δέκα ολόκληρα χρόνια. Χρόνια όμορφα, δημιουργικά, ευτυχισμένη ανάμεσα σε ανθρώπους καλούς, ευγενικούς, φιλόξενους. Και κάποια στιγμή, ο κύκλος έκλεισε. Και έφυγα για να γυρίσω στην Ιδιαίτερη Πατρίδα μου. Στα Εξάρχεια, στην πρωτεύουσα.

Και ιδού, η μετοίκηση αυτή, γέννησε το βιβλίο με την νέα ποιητική μου συλλογή, με τίτλο "Ιδιαίτερη Πατρίδα" (εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ).


Όμως, ποτέ δεν  ξέχασα την Σύρο. Και πάντα είχα στο μυαλό μου να ξαναγυρίσω, έστω και για λίγο, να γευτώ ξανά την θαλασσινή αρμύρα, την αύρα που ποτέ δεν κοιμάται, τα ηλιοβασιλέματα και την πανσέληνο που φώτιζαν τη ζωή μου.

Και ήρθε η ώρα να επιστρέψω, αγκαλιά με το βιβλίο μου, για να το συστήσω στους αγαπημένους μου συριανούς και να επιβεβαιώσω πως δεν τους έχω ξεχάσει.

Το ποίημα που ακολουθεί από το βιβλίο μου, είναι αφιερωμένο σ' αυτή τη δεύτερη πατρίδα μου, και θα το παρουσιάσω στις 7/5/2025, στις 7μμ. στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Κυκλάδων. Σας περιμένω όλους εκεί. Η παρουσία σας θα με τιμήσει.

 


Του βυθού

Προχθές περπάτησα στον ασημένιο δρόμο της Σελήνης

Γυμνή, ανάλαφρη, φωσφορίζουσα

Ανασαίνοντας τον παφλασμό του κύματος.

Διάφανη, μιά μέδουσα που πλέει

Στα σκοτάδια του βυθού, στις αποικίες της γέλης

Μάτια από νερό κι αλάτι καμωμένα.

Έμβρυα μέσα στη μεγάλη μήτρα που μας γέννησε

Χωρίς σκέψεις, χωρίς σώματα πετώντας, 

Ένα αερόστατο

ακροβατώντας στα υγρά χείλη της νύχτας

Κι έπειτα

αποκοιμηθήκαμε μέσα στο αιώνιο σύμπαν.

Τίποτα, 

κανένας ήχος να μας ξυπνήσει.

Ο μικρός αφρός αφουγκράζεται πίσω

από τον ήχο της σιωπής

το μεγάλο φλουρί που φέγγει στο στερέωμα.

Κι έπειτα

αποκοιμηθήκαμε μέσα σ' ένα όνειρο υγρό, σκοτεινό,

Του βυθού.

Τα βράχια μας πλησίαζαν κι έπειτα αποτραβιόνταν πίσω

από χαίτες ξέπλεκες, παλλόμενες, μαύρες θαλασσινών αλόγων.

Κέλητες, επιβήτορες, ψάρια διάφανα, σκιές, 

φαντάσματα ήχων να τριγυρνούν γύρω μας.

Θαλάσσιες χελώνες μέσα στην ομίχλη πετώντας προς ένα νησάκι

αδιάφορες

πετώντας προς έναν τόπο προς έναν σκοπό

που μόνο αυτές γνωρίζουν. Τον βυθό.



0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για εμένα

Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1952. Σπούδασα Ιστορία - Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Εργάστηκα στο Υπουργείο Πολιτισμού ως αρχαιολόγος από το 1977 ως το 1983. Παράλληλα με την εργασία μου σπούδασα θέατρο στη Σχολή Ευγενίας Χατζήκου και συμμετείχα σε παραστάσεις ερασιτεχνικών θεατρικών θιάσων.

Από το 1984 εργάστηκα ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες ΑΥΓΗ, ΠΡΩΤΗ, Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Το 1985 παίρνω το πρώτο δημοσιογραφικό βραβείο «Παύλου Παλαιολόγου» για το καλύτερο γυναικείο κείμενο. Αργότερα συνεργάστηκα με τα περιοδικά ΠΑΝΘΕΟΝ, ΓΥΝΑΙΚΑ, ΤΗΛΕΡΑΜΑ, Mme Figaro, ΑΣΤΡΑ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑ, στα οποία είχα την ευθύνη της αρχισυνταξίας και την επιμέλεια του ελεύθερου ρεπορτάζ. Συνεργάστηκα επίσης ως ρεπόρτερ με την τηλεόραση του ΑΝΤ1 και με ραδιοφωνικούς σταθμούς (ΤΟP FM, 9.84 κ.α.). Κατά τη δημοσιογραφική μου καριέρα, ασχολήθηκα με την ελεύθερη έρευνα, πολιτιστικά, κοινοβουλευτικό και πολιτικό ρεπορτάζ.

Εργάστηκα ως συντάκτης πολιτικού ρεπορτάζ, στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων-(ΑΠΕ-ΜΠΕ). Έχω γράψει τα βιβλία «Ψάχνοντας για τη Μόνικα», «Η σκιά της άλλης» και «Μινώκερος», τα οποία εκδόθηκαν από τις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ. Έχω κάνει πολλές επιμέλειες βιβλίων.

Τα τελευταία οκτώ χρόνια ζω μόνιμα στη Σύρο και συνεργάστηκα με την εφημερίδα «Ο ΛΟΓΟΣ των Κυκλάδων».