Ο θάνατος κάνει πολλή φασαρία
Μυρίζει
άσχημα η ερημιά του νοσοκομείου.
Η
πρησμένη της σπλήνα
Θάναι
άραγε ο τελευταίος σου θάνατος, Νίκο;
Το
θάνατο δεν τον καταλαβαίνω
Φλυαρεί
πάντα τόσο πολύ
Ενώ εσύ σωπαίνεις
Πυροβολώντας
τις ζωντανές στιγμές
Με άγριο
θάνατο.
Όμως
Νίκο, σκέψου
Μπορεί
κι εμείς να πεθαίνουμε
Από μιαν
ανεκδήλωτη λευχαιμία.