6/24/17

«Κάθε Πέμπτη Κύριε Γκρήν»: Οι άνθρωποι πίσω από τα τείχη που έχτισαν…

Ένα θεατρικό έργο με πολλές αναφορές και νοήματα, για τις ανθρώπινες σχέσεις, τη μοναξιά που διαλέγουμε να χτίσουμε εμείς οι ίδιοι , περιχαρακωμένοι πίσω από ιδεολογικές, θρησκευτικές, κοινωνικές ή άλλες προκαταλήψεις. Τα τείχη του φανατισμού, που σκοτώνουν κάθε συναίσθημα, ακόμη και το γονεϊκό, οδηγώντας τους ανθρώπους στη μισαλλοδοξία και τον φανατισμό. Αυτός είναι ο πυρήνας του αριστουργηματικού έργου του Τζεφ Μπάρον, «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρήν», που είδαμε σε μια θαυμάσια παράσταση στο Θέατρο «Απόλλων» από τον Θεατρικό Πολιτιστικό Όμιλο Σύρου.
Μια παράσταση με δύο πρόσωπα, που η τύχη ή μάλλον ένα ατύχημα έφερε κοντά, τόσο κοντά ώστε να προκληθεί η μοιραία σύγκρουση. Από τη μια ο κύριος Γκρήν, ένας γέρος εβραίος που έχασε πρόσφατα την αγαπημένη του γυναίκα, κλεισμένος στο καβούκι της θρησκευτικής και κοινωνικής του παράδοσης. Από την άλλη ο νεαρός Ρος Γκάρντινερ, επιφορτισμένος να υπηρετεί τον κύριο Γκρήν σε μια τιμωρία κοινωνικής εργασίας που του έχει επιβάλει το αμερικανικό δικαστήριο.




Η ιδιαιτερότητα του πρώτου, από την αρχή του έργου σαφής: είναι ένας φανατικός εβραίος που ζει στη Νέα Υόρκη, σε εθελούσιο κατ’ οίκον περιορισμό, παραιτημένος από τη ζωή, ολομόναχος, κλειδωμένος μέσα στην ξεροκεφαλιά της παράδοσης, μη μπορώντας να ανεχθεί οτιδήποτε ή οποιονδήποτε «ξένο». 
Η ιδιαιτερότητα του δεύτερου ξεδιπλώνεται σιγά σιγά κατά τη διάρκεια του έργου: είναι και ο ίδιος εβραίος, αλλά γκαίη… Η αποκάλυψη αυτή οδηγεί στη σύγκρουση του παλιού με το καινούργιο. «Πώς τολμάς εσύ, ένας εβραίος, να είσαι “αδερφή”; Φύγε από το σπίτι μου» λέει στον Ρος ο γέρος κύριος Γκρην. Κι εκείνος του απαντά «Μα αυτό που μου λέτε είναι το ίδιο με αυτό που λένε για τους εβραίους οι αμερικάνοι, ότι βρωμάνε και ότι είναι απατεώνες».

Η ανατροπή στο τέλος του έργου είναι συγκλονιστική και συγκινητική: Ο κύριος Γκρήν αποκαλύπτει ότι έχει μια κόρη την οποία έχει αποκηρύξει επειδή  παντρεύτηκε με «ξένο». Την οποία θεωρεί «πεθαμένη». Μια κόρη που έχει τρία παιδιά. Ο γέρος έχει εγγόνια αλλά δεν το ξέρει, αφού έχει αποκλείσει κάθε επαφή μαζί της… Ο νεαρός Ρος, τον πείθει να την αποδεχθεί και έτσι τελειώνει το έργο.

Οι δύο πρωταγωνιστές, ο Ιωάννης Τούμπας (κύριος Γκρήν) και ο Θάνος Φώσκολος (Ρος Γκάρντινερ), με τις θαυμάσιες ερμηνείες τους, μας καθήλωσαν. Εξαιρετική η σκηνοθεσία της Εύης Αριστείδου, τα σκηνικά και κοστούμια της Πηνελόπης Ασλάνογλου. Μια άψογη, επαγγελματικού επιπέδου, παράσταση.

Λίγα λόγια για το έργο και τον Τζεφ Μπάρον.

Το «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην» («Visiting Μr. Green») είναι το πρώτο έργο του πολυβραβευμένου συγγραφέα και σεναριογράφου Τζεφ Μπάρον. Ανέβηκε για πρώτη φορά στη Νέα Υόρκη και από τότε έχει παρουσιαστεί σε σαράντα χώρες με παραπάνω από τετρακόσια θεατρικά ανεβάσματα και έχει μεταφραστεί σε είκοσι δύο γλώσσες.
Στο έργο έχει απονεμηθεί το βραβείο KulturPreis Europa ενώ ο συγγραφέας και το έργο του έχουν διακριθεί με βραβεία στη Γερμανία, το Μεξικό, την Τουρκία, το Ισραήλ, τη Χιλή και την Ουρουγουάη, ενώ στην Ελλάδα έχει αποσπάσει τα θεατρικά βραβεία έργου, παράστασης, σκηνοθεσίας, ερμηνείας, σκηνικού και  φωτιστικού σχεδιασμού.
Ο Jeff Baron  ζει σήμερα στο Μανχάταν .  Έχει γράψει σειρές σε όλα τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα της Αμερικής και το έργο του «Visiting Mr. Green» έχει παιχτεί σε 45 χώρες. Τα έργα του επικεντρώνονται στις οικογενειακές σχέσεις και τις συγκρούσεις, τη φιλία, το ρομαντισμό και την ανάγκη για ανθρώπινη επαφή. 
Ο Baron μεγάλωσε στο New Jersey και πήρε πτυχίο κινηματογράφου από το Northwestern University και MBA από το Harvard Business School . Έχει εργαστεί ως στέλεχος εταιρειών πριν αφοσιωθεί στην τέχνη.
Το «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρήν» παίχτηκε για ένα χρόνο στο Union Square Theatre του Μανχάταν. Κέρδισε  το βραβείο ACE (Μπουένος Άιρες), το βραβείο Molière (Παρίσι) και το Drama League Award (Νέα Υόρκη . Ο Τζεφ Μπάρον έκανε επίσης και μια σειρά κόμικς, με τίτλο «What Goes Around»  που παρουσιάστηκαν στη Νέα Υόρκη τον Αύγουστο του 2006.
Το 2013, οι εκδόσεις  Greenwillow / HarperCollins δημοσίευσαν το πρώτο του μυθιστόρημα «Αντιπροσωπεύω τον Sean Rosen» . Ο Sean Rosen, είναι ένας φιλόλογος, συγγραφέας και σεναριογράφος, άνθρωπος ιδεών, μόλις 13 χρονών. Έχει καταλήξει σε μια ιδέα που θα φέρει επανάσταση στη βιομηχανία της ψυχαγωγίας.  Δυστυχώς όμως, δεν μπορεί να την πουλήσει επειδή κανένας μάνατζερ δεν θέλει να αντιπροσωπεύσει ένα 13χρονο αγόρι. Παρόλα αυτά το αγόρι βρίσκει τρόπους να «περάσει» στην αγορά του θεάματος, με την εφευρετικότητά του. Το δεύτερο βιβλίο της σειράς Sean Rosen δημοσιεύθηκε το 2014. 
Ο Jeff Baron ως σεναριογράφος, έχει γράψει επεισόδια για πολλές αμερικανικές τηλεοπτικές σειρές ενώ η  ταινία του The Bruce Diet κέρδισε το βραβείο CINE Golden Eagle και παρουσιάστηκε σε φεστιβάλ ταινιών σε όλο τον κόσμο. 
Τέλος  σκηνοθέτησε την όπερα One-act, που ανέβηκε από την Όπερα του Λος Άντζελες, και έγραψε το λιμπρέτο της όπερας «Escape».







.



Για εμένα

Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1952. Σπούδασα Ιστορία - Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Εργάστηκα στο Υπουργείο Πολιτισμού ως αρχαιολόγος από το 1977 ως το 1983. Παράλληλα με την εργασία μου σπούδασα θέατρο στη Σχολή Ευγενίας Χατζήκου και συμμετείχα σε παραστάσεις ερασιτεχνικών θεατρικών θιάσων.

Από το 1984 εργάστηκα ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες ΑΥΓΗ, ΠΡΩΤΗ, Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Το 1985 παίρνω το πρώτο δημοσιογραφικό βραβείο «Παύλου Παλαιολόγου» για το καλύτερο γυναικείο κείμενο. Αργότερα συνεργάστηκα με τα περιοδικά ΠΑΝΘΕΟΝ, ΓΥΝΑΙΚΑ, ΤΗΛΕΡΑΜΑ, Mme Figaro, ΑΣΤΡΑ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑ, στα οποία είχα την ευθύνη της αρχισυνταξίας και την επιμέλεια του ελεύθερου ρεπορτάζ. Συνεργάστηκα επίσης ως ρεπόρτερ με την τηλεόραση του ΑΝΤ1 και με ραδιοφωνικούς σταθμούς (ΤΟP FM, 9.84 κ.α.). Κατά τη δημοσιογραφική μου καριέρα, ασχολήθηκα με την ελεύθερη έρευνα, πολιτιστικά, κοινοβουλευτικό και πολιτικό ρεπορτάζ.

Εργάστηκα ως συντάκτης πολιτικού ρεπορτάζ, στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων-(ΑΠΕ-ΜΠΕ). Έχω γράψει τα βιβλία «Ψάχνοντας για τη Μόνικα», «Η σκιά της άλλης» και «Μινώκερος», τα οποία εκδόθηκαν από τις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ. Έχω κάνει πολλές επιμέλειες βιβλίων.

Τα τελευταία οκτώ χρόνια ζω μόνιμα στη Σύρο και συνεργάστηκα με την εφημερίδα «Ο ΛΟΓΟΣ των Κυκλάδων».