ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΓΡΑΦΗ-Εκφράσεις-δηλητήριο

Από την Αλκμήνη Ψιλοπούλου

 

Τα αποτελέσματα τούτων των εκλογών, ήταν άκρως αποκαλυπτικά.

Πρώτον, διότι ανέδειξαν μιαν αριστερά που ζει σε άλλον πλανήτη. Για την ακρίβεια, σε άλλον χωροχρόνο. Δεύτερον, διότι ανέδειξαν την πολιτισμική τάση και στάση του  λαού, εντελώς διαφορετική σε ανάγκες και νοοτροπία από εκείνην της μεταπολιτευτικής γενιάς-της δικιάς μας γενιάς, της γενιάς του Πολυτεχνείου.

Τρίτον, διότι ανέδειξαν τη δύναμη της συνήθειας, του παρελθόντος και της νοσταλγικής φάσης της περιόδου των παχειών αγελάδων, που χρεοκόπησε τη χώρα.

Οι ψηφοφόροι μίλησαν. Και μάλιστα όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά και στην Τουρκία και τελικά σε ολόκληρο τον πλανήτη: Αντί για την υπερψήφιση πανανθρώπινων αξιών που θεωρούνταν δεδομένες, δικαιοσύνη, ισότητα, ελευθερία, αλληλεγγύη, ενεργοί πολίτες κλπ. κλπ., προβάλλονται πλέον άλλες ανάγκες και αξίες. Αξίες που ίσως εκφράζουν μια κόπωση του ανεπτυγμένου κόσμου, μια παρακμή και μια τάση εκφυλισμού της Δύσης, του φιλελευθερισμού και του συστήματος της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Κι όλα αυτά κάτω από την ομπρέλα ενός νέου κυρίαρχου συστήματος, που ονομάζεται πλουτοκρατία, αλλά και κάτω από γενικότερες απειλές όπως οι πόλεμοι, το προσφυγικό, η ακρίβεια κ.α..

Εν όψει λοιπόν αυτών των θεμελιωδών πολιτισμικών αλλαγών και της προετοιμασίας της ανθρωπότητας να υποδεχθεί την 4^η τεχνολογική επανάσταση- τεχνητή νοημοσύνη, αυτοματισμός, ρομποτική, αλλαγή ενεργειακού μοντέλου κλπ.- οι κοινωνίες μας προτάσσουν την ασφάλεια, τη σταθερότητα, μια ηγεμονική δύναμη κάτω από την ομπρέλα της οποίας θα οχυρώνονται οι λαοί, αφήνοντας κατά μέρος τα «καινοφανή» πειράματα και το ρίσκο της ανεξαρτησίας, της ελευθερίας-που θέλει αρετήν και τόλμην- και των πνευματικών αναζητήσεων.

 Βρισκόμαστε λοιπόν σε μια εύθραυστη πολιτισμική καμπή, που, αν δεν την αναλύσουμε, αν δεν ξεφύγουμε από τα παλαιά πρότυπα , ιδεολογίες, μοντέλα, και νοοτροπίες,  δεν πρόκειται να πάμε μπροστά.

 Μέσα σ’ αυτό το ενοχλητικό και αρνητικό κλίμα, όλοι εμείς που λεγόμαστε αριστεροί, πρέπει να αναστοχαστούμε, να επικαιροποιηθούμε, ανεξάρτητα από το εκλογικό αποτέλεσμα. Όχι ρίχνοντας πέτρες ο ένας στον άλλον, όχι εμφυλιοπολεμικά-όπως συνηθιζόταν αταβιστικά μέχρι τώρα στο χώρο της αριστεράς- αλλά με ψυχραιμία και ορθό λόγο.

 Μέσα σ’ αυτό το συντριπτικό για τον ΣΥΡΙΖΑ πλήγμα, πρέπει να αντιμετωπίσουμε εκτός των άλλων και την επίθεση όλων των «σκυλιών» της ενημέρωσης, που δεν έχασαν το  χρόνο τους κι εξαπέλυσαν ομοβροντίες εναντίον του χώρου της νυν αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Έτσι, διαβάζουμε, εκτός από τους ευσεβείς πόθους παλαιών κονδυλοφόρων των ΜΜΕ να διαλυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, να γκρεμιστεί από την καρέκλα του ο Αλέξης Τσίπρας (που, και τα δύο φαίνεται να ενοχλούν πολύ τα παραδοσιακά πολιτικά μαγαζιά αλλά και τα μικρότερα παραμάγαζα) και να αντικατασταθεί από το ανακαινισμένο ΠΑΣΟΚ και τον κ. Νίκο Ανδρουλάκη , και αναρτήσεις που προσβάλλουν ολόκληρο εκείνο το κομμάτι των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή το 20% του ελληνικού λαού, με εκφράσεις ανοίκειες, όπως: «Να ξεβρωμίσει ο τόπος από την εξαφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ», «από ένα συνονθύλευμα ανίδεων αερολόγων και χουλιγκανων ρεμπεσκέδων και μιας παρέας λαμογιων του παρελθόντος, που ψάχνουν σκουριασμένα ναυάγια για να κολλήσουν σαν δηλητηριώδη στρείδια». Εκφράσεις-δηλητήριο, προσβλητικές ακόμα και για ένα πρόσωπο ή μια ομάδα, που δεν συνάδουν με τον πολιτικό πολιτισμό που ευαγγελιζόμαστε…