ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ : ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ

 

της Αλκμήνης Ψιλοπούλου

Στην παρουσίαση του βιβλίου μου η «Τριγωνομετρία της Θάλασσας», ήταν έκπληξη η παρουσία του Φώτη Κουβέλη, παλιού φίλου και συναγωνιστή, γνωστού από την πολιτική του δράση ως βουλευτή, Υπουργού και στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ.

Άνθρωπος σεμνός, μετρημένος, ευγενικός, ήπιων τόνων, από τους λίγους πολιτικούς με τέτοια ποιότητα, ο Φώτης Κουβέλης ρωτήθηκε από τη φίλη Τιτίκα Σαράτση, ποια νομίζει πως είναι η σχέση ποίησης και πολιτικής.

«Ένας πολιτικός έλεγε ότι εμείς, οι πολιτικοί, δεν είμαστε λαπάδες σαν τους ποιητές. Εγώ είμαι γνωστός ως πολιτικός, όμως αυτό που δεν είναι γνωστό είναι ότι έχω κι εγώ γράψει ποιήματα, τα οποία έχουν εκδοθεί από το Θεμέλιο». Και στη συνέχεια, αλλά και στην επικοινωνία που είχαμε μετά την παρουσίαση, ανέφερε ότι κατά τη γνώμη του, η ποίηση είναι κι αυτή πολιτική, με την ευρεία έννοια.

Με τον Φώτη Κουβέλη είμασταν μαζί στο ΚΚΕεσ. και στην ΕΑΡ, δηλαδή στην Ανανεωτική Αριστερά της μεταπολίτευσης. Υπήρχε αμοιβαία συμπάθεια και εκτίμηση, αλλά φυσικά μας ένωναν και οι αξίες της Ανανεωτικής Αριστεράς, αντιδογματικές και ανοιχτές σε δημιουργικές αλλαγές της κοινωνίας, για έναν κόσμο πιο δίκαιο, με ελευθερία και δημοκρατία. Αυτά πιστεύαμε τότε, και νομίζω ότι αυτές οι πεποιθήσεις μας δεν άλλαξαν ποτέ, παρά τα γυρίσματα των καιρών και τις συγκυρίες που ακολούθησαν την μεταπολιτευτική περίοδο.

Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και μου ζήτησε τη διεύθυνσή μου για να μου στείλει την ποιητική του συλλογή.

Δέκα μέρες μετά, έλαβα το βιβλίο του, με τίτλο «Η Συνθήκη των Λόγων» (εκδ. Θεμέλιο).

Διάβασα τα ποιήματά του και εξεπλάγην ευχάριστα. Γιατί με έναν λόγο απλό, ήρεμο και λιτό, εκφράζονταν στους στίχους του πυκνά νοήματα, κρύβοντας ή υπονοώντας υπαινιγμούς πολιτικής φύσεως. Γεγονός που επιβεβαίωσε την άποψή του, ότι η ποίηση είναι κι αυτή μια μορφή πολιτικής.

Μας λείπει τόσο πολύ η ποιότητα του πολιτισμού, οι ανθρώπινες αξίες, τις οποίες υπηρετήσαμε στα νιάτα μας, μας λείπει τόσο μια χαραμάδα πολιτισμού μέσα στο σκοτάδι που βιώνουμε στις μέρες μας, που κατά κάποιον τρόπο δώσαμε μια μυστική υπόσχεση να συναντηθούμε ξανά, όχι μόνον εμείς οι δύο αλλά και με άλλους αξιόλογους ανθρώπους που υπάρχουν αλλά είναι χαμένοι μέσα στον ορυμαγδό της παρακμής που σκιάζει τον 21^ο αιώνα.

Δημοσιεύουμε μερικά δείγματα γραφής από τον Φώτη Κουβέλη, τον ποιητή και πολιτικό, και ευχόμαστε να τον διαβάσουν κι άλλοι, και να τον καταλάβουν…

Οι οπές

Άνοιξαν την πόρτα των ωρών

Και άφησαν σημάδια ζωντανά

Γλυκιές οσμές και ήχους καθαρούς.

Με τους περαστικούς μοιράστηκαν

Τα μυστικά τους.

Τις οπές του απέναντι τοίχου

Κοιτούσαν και έψαυαν.

 

Το στείρο σύννεφο

Καινούρια ονόματα κατέφθασαν

Με ακατάληπτο συλλαβισμό.

Το στείρο σύννεφο έφερναν.

Σκουριά μεγάλωνε στα σωθικά του

Και η λάσπη του απειλούσε τους ανθούς.

Επίμονα το τεμαχίζουν άλλοι

Και το αδειάζουν στο κενό.

Όρθιοι λάμνουν με τις ανάσες του χρόνου.

 

Το ρήμα

Δεν ήθελαν οι λέξεις

Να απειλούν τη μνήμη τους.

Το ρήμα ήθελαν να φεύγει

Και να τραγουδά τα χρόνια.

Στο ανοιγμένο ρήγμα βρέθηκαν

Μα ακούνε τους σφυγμούς.

 

Αιώρα

Ευπρεπής θρήνος

Κατέθλιβε τα πλήθη.

Ίσως η πλάνη να είναι αιώνια αιώρα

Που απειλεί τον ορθόδοξο λόγο.

Χέρια δοκιμάζουν τη δύναμη

Στο κορμί που μένει ζωντανό.

 

Να φθάσουμε

Πιο πέρα έκραζε ο αετός

Θαλασσινά και στεριανά θηράματα.

Χιλιάδες χρόνια συναντήθηκαν

Και ιστορούσαν την ακήδευτη μάνα.

Πρέπει να φθάσουμε στο πέρασμα.

Εκεί μας περιμένουν οι φωνές

Που παραγγείλαμε

Και οι παρελάσεις που ετοίμασαν

Οι φύλακες.

Πρέπει να φθάσουμε γυμνοί και έτοιμοι.

 

Η επιλογή

Ποιο νόημα σωστό να δώσεις

Στα λάφυρα της χθεσινής ημέρας.

Ανάξιος ο ήχος των σειρήνων

Που θέλουν να ορίσουν τη ζωή με απειλές.

Το φως περνάει αδέσποτο

Από το άνοιγμα της γκρεμισμένης πόρτας.

Εμείς γκρεμίσαμε την πόρτα

Με γνώση σπάσαμε τις κλειδαριές

Και κάψαμε το κάσωμα.

Η επιλογή μας ήταν ένδοξη.

 

Ο κύκλος

Δεν φτάνει ο κύκλος για να κλείσει.

Σκοντάφτει αμήχανος

Στο οχυρό του νέφους.

Είναι πιο δίκαιο να μείνει το κενό

Και να θυμίζει τους καιρούς.

Να χάσκει ο κύκλος

Για να χωρέσει ο χρόνος.

Διαβάστε περισσότερα...

«Η ΤΡΙΓΩΝΟΜΕΤΡΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ»: Ταξίδι στην Αθήνα

 

Της Αλκμήνης Ψιλοπούλου

«Όλα γίνεται να τα λύσεις και να τα επανασυνδέσεις, εκτός από τα λόγια που έγραψε ο ποιητής. Κάποια βίδα στο τέλος θα σε μπερδέψει. Μήτε που θα εφαρμόζει πουθενά, μήτε που χωρίς αυτήν θα λειτουργεί το μηχάνημα. Και ο ίδιος ο ποιητής, εάν κληθεί να δοκιμάσει, θ’ αποτύχει. Τον ακολουθούν οι προθέσεις του, που, αυτές, ενόσω ακόμη έγραφε, τον είχαν εγκαταλείψει χωρίς να το καταλάβει, για ν’ αφήσουν τη θέση τους σε άλλες, δοσμένες άγνωστο από πού και κλειδωμένες μέσα στο τελικό αποτέλεσμα, με μιαν ευλογοφάνεια που κάνει και τον ίδιον να απορεί. Την αδεξιότητά του, που εντούτοις ευστόχησε, δεν μπορεί παρά να την δικαιολογήσει με κάποιο ψέμα. Εκ των υστέρων, όλοι οι ποιητές, εξηγώντας τα ποιήματά τους, λένε ψέματα.

…….Η ποίηση μοιάζει-και ωστόσο δεν είναι καθόλου-παιχνίδι. Βέβαια, και στο παιχνίδι ο άνθρωπος αυτοσυγκεντρώνεται. Αλλά με έναν τρόπο που να αποξεχνιέται κιόλας μέσα του. Απεναντίας, στην ποίηση συγκεντρώνεται στο βάθος του «είναι-εκεί». Κερδίζει τη γαλήνη. Όχι καθόλου την απατηλή γαλήνη της απραξίας και του «κενού από κάθε στοχασμό», αλλά την άλλη, την απέραντη, που μέσα της όλες οι ενέργειες και όλες οι συσχετίσεις δραστηριοποιούνται. Η ποίηση ξυπνά και προκαλεί την εμφάνιση του εξωπραγματικού, του ονείρου, αντικρύ στη θορυβώδη δραστηριότητα που τον ξεγελάει και τον κάνει να πιστεύει ότι ζει το πραγματικό….

….Αλλά, τέλος πάντων, ο ποιητής ποιος είναι; Πού ανήκει; Ποια είναι η ταυτότητά του;

Ο ποιητής αντλεί ζωή από τους άλλους και τη διοχετεύει πάλι στους άλλους». (Απόσπασμα από το «ΕΝ ΛΕΥΚΩ» του ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ)

Ήταν όλοι εκεί. Καλοί συνάδελφοι, παληοί συναγωνιστές, η αγαπημένη οικογένεια, η θεία, ο αδελφός, ο ανηψιός, φίλοι καρδιακοί και φίλοι που είχα να τους δω δεκαετίες, άνθρωποι που μόλις γνώρισα αλλά ήταν σαν να τους ήξερα από παληά. Δεν ήταν πολλοί. Ήταν όμως όσοι ήθελα να βρίσκονται σ’ αυτό το πρώτο μου ποιητικό ταξίδι, αγκαλιάζοντας το λίκνο της ψυχής της «Τριγωνομετρίας της Θάλασσας». Και έχουν ονόματα.

Ήταν η Φανή, ο Νίκος, ο Γιάννης, η Αννέτα. Ήταν η Τιτίκα, ο Λεωνίδας, η Ντόρα. Ήταν ο Φώτης. Ήταν η Μυρτώ, ο Νεοκλής, ο Τζιμάκος. Ήταν η Μάρω. Ήταν η Φαίδρα. Ήταν η Μίκα και η Μαρία. Και άλλοι που θα με συγχωρήσουν αν ξέχασα τα ονόματά τους.

Στη μέση ήταν η αγάπη που φώτιζε την αίθουσα της ΕΣΗΕΑ έτσι όπως ξέρει να φωτίζει τα πρωϊνά και τα βράδια τους ανθρώπους της πόλης. Οποτεδήποτε κι οπουδήποτε την καλούν, είναι παρούσα.

Και απάνω στο έδρανο, η Αλεξία, ο Γιάννης, η Αννέτα, ο κύριος Μπούρας, η Εύα (εκτός προγράμματος αλλά εντός ουσίας), η Μαρία, η Χαρά, ενώ κάτω η ακούραστη Δάφνη να τραβάει φωτογραφίες και βίντεο.

Κι εγώ , που ονομάστηκα ποιήτρια, χωρίς να ξέρω πώς κι από πού…

Ο καθένας τους έβαλε ένα διαμάντι με το λόγο του, χτίζοντας μέσα μου τον κόσμο στον οποίον ανήκω, τον κόσμο όπου ανήκα από παλιά, που τον ανακαλύπτω πάλι.

Ήταν μια βραδιά με συναισθήματα ανείπωτα που δεν περιγράφονται με λόγια.

Τους ευγνωμονώ όλους μέσα από την καρδιά μου. Και τους υπόσχομαι ότι μετά από αυτή την αγκαλιά που μου χάρισαν το βράδυ της 10ης Οκτωβρίου 2022, θα ξανασυναντηθούμε σύντομα, σε πολλά τέτοια ταξίδια.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ  ΠΟΥ ΜΕ ΤΙΜΗΣΑΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΑΣ-και ιδιαίτερα τους εκδότες μου του «Ατρειδών Κύκλος» που μόχθησαν για να πραγματοποιηθεί αυτό το θαύμα. 

Η ΤΡΙΓΩΝΟΜΕΤΡΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΤΗΣ ΑΛΚΜΗΝΗΣ ΨΙΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΕΣΗΕΑ. ΕΣΗΕΑ - JUADN

"Η δημοσίευση είναι η πηγή της δικαιοσύνης" Ιωάννης-Ιάκωβος Μάγερ

Φωτο: Από την προχθεσινή πολύ συγκινητική παρουσίαση του βιβλίου "Η Τριγωνομετρία της Θάλασσας" της Αλκμήνης Ψιλοπούλου Αλκμήνη Ψιλοπούλουστην ΕΣΗΕΑ.

Η Δημοσιογράφος & Συγγραφέας Αλκμήνη Ψιλοπούλου με τον Ποιητή-Κριτικό Dr Κωνσταντίνο Μπούρα Konstantinos Bouras(Ομιλητής), την Δημοσιογράφο Αννέτα Καββαδία Anneta Kavadia(Ομιλήτρια), την Δημοσιογράφο Υγείας Εύα Ντελιδάκη Eva Delidaki(Παρέμβαση- Απαγγελία ποιήματος Ι ΤΣΙΝΓΚ), την Δημοσιογράφο Μαρία Κωνσταντοπούλου Maria Konstantopoulou (open tv - in.gr) (Συντονισμός), την Σκηνοθέτη Δάφνη Μαυροπούλου (Σκηνοθεσία Εκδήλωσης) Dafni Mauropoulouκαι τους ηθοποιούς Χαρά Νικολάου Xara Nikolaou(Απαγγελία ποιήματος Η ΤΡΙΓΩΝΟΜΕΤΡΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ), Γιάννη Παπαθύμνιο Γιάννης Παπαθύμνιος (Απαγγελία ποιήματος ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ) και την Εκδότη-Ηθοποιό Αλεξία Πετροπούλου (Ομιλία-απαγγελία του ποιήματος ΚΙΡΚΗ).

 

 

Διαβάστε περισσότερα...