3/12/22

ΜΠΛΕ (από την ομώνυμη ποιητική συλλογή της Αλκμήνης Ψιλοπούλου)

By 12:10 No comments

 




ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ

 Κλάψτε για μένα,

αλλά αφήστε να σας στεγνώσει τα δάκρυα

ο άνεμος.

Κλάψτε, αλλά κλείστε τα μάτια

Και δείτε τον τόπο που πηγαίνω

Γεμάτο φως.

Κλάψτε κι αφήστε το βλέμμα σας

Να φύγει μέσα απ’ τις φυλλωσιές των δένδρων

Κι ακούστε τη θάλασσα

Πώς μουρμουρίζει προσευχές.

Κλάψτε και κρατείστε το γέλιο μου

Στο στόμα σας

Κρατείστε το μικρό  γέρικο βήμα μου

Όταν σας έφερνα τα ψώνια στο σπίτι

Ταΐστε το σκυλί κι αγαπήστε το

Όπως το αγάπησα εγώ

Παίξτε με τις χάντρες του κομπολογιού μου

Όπως έπαιζα εγώ με τη ζωή.

Κι εγώ σας υπόσχομαι, σας βεβαιώνω

Πως έφυγα επειδή ήμουν καλά

Κι επειδή όλα ήταν εντάξει

Κλάψτε αλλά όχι για μένα.

Για σας, για τη θάλασσα που μουρμουρίζει, για τη μοναξιά σας

Αφεθείτε λοιπόν στη γη

Κρατείστε το χέρι των φίλων

Και θυμηθείτε με

Όπως εγώ σας θυμάμαι.




ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

 Ο Αύγουστος στάθηκε ακίνητος

Και με κοίταξε με τρία σημάδια.

Το καθένα τους ήταν ένα μάτι από τον ουρανό.

Έπειτα είδα τη θλιμμένη ομορφιά του Σεπτέμβρη.

Το βιβλίο μιας εποχής τελείωσε.

Τώρα ανοίγω τις λευκές σελίδες

Αυτού που ακόμα δεν έχει ειπωθεί

Αλλά χαράζεται αργά στους κτύπους της καρδιάς.

Ένα ντόμινο γκρεμίζεται στο σύμπαν.

Η βροχή γλύφει τα δάκτυλά μας.

Η βροχή φουσκώνει τα υγρά στο σώμα μας

Το αίμα κυλάει πιο γρήγορα,

Κάτι ψάχνουμε μέσα στο φωτεινό γκρι

Ένα ίχνος από το πέλμα

Που θα ενωθεί με το βήμα μας

Όταν θα βγουν τα μανιτάρια.






ΣΑΝ ΛΥΚΟΙ

 Σαν λύκοι θα αγαπηθούμε κάτω απ το φως της σελήνης.

Μοναχικοί, μισοί κι ελεύθεροι.

Σβήσαν οι βραδινές φωτιές.

Οι χορευτές του φεγγαρόφωτου

Χάθηκαν μέσα στην αστρόσκονη.

Περιμένουμε κάτι…Το μονοπάτι της καρδιάς.

Καταλαβαίνεις…

Ο έρωτας φυσάει πάντα με 9 μποφόρ

Και στέλνει τα στιχάκια του εκεί που θέλει.

Η απουσία τρομακτική

Μια μέδουσα απαστράπτουσα

Στην κάθε σκέψη.

 

Στη ζώνη του λυκόφωτος

Η Ευρυδίκη κινεί τα σκοτάδια

Εκεί όπου έρπουν τα δάχτυλα για να πουν όσα οι λέξεις δεν μπορούν.

Οι λύκοι καταπίνουν το φως

Και τρέφονται με το σκοτάδι

Η αγρίμια τους είναι μια αγάπη σκληρή.

Προτιμούν να πεθάνουν παρά να λαθέψουν.

Από μακριά μυρίζονται τον ερχομό του χειμώνα

Μετά την πανσέληνο του Αυγούστου

 ετοιμάζονται.

Κατεβαίνουν χωρίς να αφήσουν ίχνη

Μόνο μακρινά ουρλιαχτά

Κόκκινα μάτια

Στο βαθύ μαύρο της θάλασσας που είναι πέρα.

Ο έρωτας φυσάει πάντα με 9 μποφόρ

Κι έπειτα φεύγει

Χωρίς ίχνη, η Ευρυδίκη στα σκοτάδια.

…………………………….

 


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για εμένα

Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1952. Σπούδασα Ιστορία - Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Εργάστηκα στο Υπουργείο Πολιτισμού ως αρχαιολόγος από το 1977 ως το 1983. Παράλληλα με την εργασία μου σπούδασα θέατρο στη Σχολή Ευγενίας Χατζήκου και συμμετείχα σε παραστάσεις ερασιτεχνικών θεατρικών θιάσων.

Από το 1984 εργάστηκα ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες ΑΥΓΗ, ΠΡΩΤΗ, Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Το 1985 παίρνω το πρώτο δημοσιογραφικό βραβείο «Παύλου Παλαιολόγου» για το καλύτερο γυναικείο κείμενο. Αργότερα συνεργάστηκα με τα περιοδικά ΠΑΝΘΕΟΝ, ΓΥΝΑΙΚΑ, ΤΗΛΕΡΑΜΑ, Mme Figaro, ΑΣΤΡΑ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑ, στα οποία είχα την ευθύνη της αρχισυνταξίας και την επιμέλεια του ελεύθερου ρεπορτάζ. Συνεργάστηκα επίσης ως ρεπόρτερ με την τηλεόραση του ΑΝΤ1 και με ραδιοφωνικούς σταθμούς (ΤΟP FM, 9.84 κ.α.). Κατά τη δημοσιογραφική μου καριέρα, ασχολήθηκα με την ελεύθερη έρευνα, πολιτιστικά, κοινοβουλευτικό και πολιτικό ρεπορτάζ.

Εργάστηκα ως συντάκτης πολιτικού ρεπορτάζ, στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων-(ΑΠΕ-ΜΠΕ). Έχω γράψει τα βιβλία «Ψάχνοντας για τη Μόνικα», «Η σκιά της άλλης» και «Μινώκερος», τα οποία εκδόθηκαν από τις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ. Έχω κάνει πολλές επιμέλειες βιβλίων.

Τα τελευταία οκτώ χρόνια ζω μόνιμα στη Σύρο και συνεργάστηκα με την εφημερίδα «Ο ΛΟΓΟΣ των Κυκλάδων».