(προδημοσίευση ποιητικής συλλογής Αλκμήνης Ψιλοπούλου "Ιδιαίτερη Πατρίδα)
Ποδοσφαιρόφιλοι
Μπανιστιρτζήδες
Πουτάνες
και χαμίνια
Είναι η
αυριανή εξουσία, είτε το θέλουμε είτε όχι.
Το
αστυνομικό τμήμα δεν κατοικοεδρεύει πια δίπλα στο σπιτάκι μας.
Μέσα
στην άσπρη μας περιβολή
Απαντάμε
στα ουρλιαχτά του μικρομεσαίου τονίζοντας
Πως
αυτός ο κόσμος δεν έγινε για μας
Ότι δεν
μας τρομάζει τίποτα πια
Ότι
τίποτα το θαυμαστό δεν πρόκειται να συμβεί.
Ότι
βρισκόμαστε ήδη πολύ μακριά
Στη Νέα
Πέργαμο ίσως ή στο Τιμπουκτού
-Θεός
φυλάξει, λένε οι μανούλες μας το βράδυ.
Κι όμως.
Ούτε δάκρυα ούτε παιδιά
Ούτε
παράπονα κάτω από δέντρα.
Τα
μπαράκια έγιναν γαλαρίες για τυφλοπόντικες.
Οι
ταβέρνες κοιμήθηκαν μέσα στο ξινισμένο κρασί τους.
Περάσαμε
όλοι μας στον Τροπικό του Καρκίνου.
Μετράμε
φωνές
Κουράστηκαν
τα χέρια μας να ψάχνουν
Λύσεις
για τραυματίες.
Η πόλη
είναι
μια μήτρα που συνεχώς αιμορραγεί.
-και
ψιθυρίζει, δεν θέλω να ξαναγίνω έμβρυο.
Να πω
«είναι εφιάλτης»
Και να
ξυπνήσω
Μέσα στα
μάτια των φίλων
Των
αγαπημένων
Που θα
με σκεπάζουν
Και θα
τους έχουνε σκοτώσει.
Κι όμως
Κάτι
μαχαιριές από τα λόγια τους
Παραμονεύουν
ακόμη, σε κάθε γωνιά.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου