Της Αλκμήνης Ψιλοπούλου
Έχουνε μαζευτεί πολλά τρομακτικά γεγονότα στη χώρα μας
τον τελευταίο καιρό, ή και τα τελευταία χρόνια. Μέχρι πέρσι είχαμε την
πανδημία, που σαν μια σκιά είχε πέσει πάνω σε ότι συνέβαινε-και ταυτόχρονα
έδινε «άφεση αμαρτιών» στους κυβερνώντες και τους χάριζε κατά κάποιον τρόπο μια
περίοδο χάριτος. Επίσης η πανδημία μας «διαπαιδαγώγησε» να είμαστε «καλά
παιδιά», που σημαίνει περισσότερο υποταγμένοι εν ονόματι του φόβου. Μόλις
απελευθερωθήκαμε, είχαμε:
-Το έγκλημα των Τεμπών, που σοκάρισε το πανελλήνιο,
όμως δεν είδαμε καμιά επίπτωση, καμιά ουσιαστική τιμωρία στους ενόχους και
στους ηθικούς αυτουργούς-όσο ψηλά κι αν βρίσκονταν- που θυσίασαν στο βωμό ενός
ανεγκέφαλου και εγκληματικού κράτους τόσα νέα παιδιά.
-Τις τεράστιες πυρκαγιές στην Εύβοια που κόστισαν
περιουσίες και τη μεγάλη οικολογική καταστροφή.
-Τις υποκλοπές, για τις οποίες στην πραγματικότητα δεν
άνοιξε ρουθούνι.
-Την έλευση της ακρίβειας που φουντώνει ολοένα.
Είχαμε πολλά, μπορεί να έχω ξεχάσει κάποια από αυτά τα
έργα και τις ημέρες της νέας μας-τότε-κυβέρνησης.
Κι όλα αυτά ξεχάστηκαν από τους κατοίκους της χώρας
των λωτοφάγων που έδωσαν στις εκλογές μια θριαμβευτική νίκη στην ΝΔ και στον
αρχηγό της Κυριάκο Μητσοτάκη.
Φέτος λοιπόν, διανύουμε ήδη τη δεύτερη τετραετία της
«επιτυχημένης» κυβέρνησης των «αρίστων» της ΝΔ και τα πράγματα δεν πάνε καθόλου
καλά. Φέτος το καλοκαίρι, είχαμε:
- Τις μεγα- πυρκαγιές στη Ρόδο, μετά στην Αλεξανδρούπολη και στον Έβρο και σε
πολλές άλλες περιοχές της χώρας, όπου έγινε στάχτη μια έκταση κοντά στα
1εκ.στρέμματα, με το τρομακτικό ολοκαύτωμα του Δάσους της Δαδιάς, μοναδικού
οικοσυστήματος στην Ευρώπη και όχι μόνον.
-Την έφοδο των Κροατών φασιστών χούλιγκανς που
κόστισαν τη ζωή ενός νέου συμπολίτη μας.
-Έχουμε-γιατί ακόμα δεν έχει τελειώσει-την βιβλική
πλημμύρα στον Θεσσαλικό κάμπο, οι συνέπειες της οποίας ακόμα δεν έχουν
αποτιμηθεί (και γι αυτό θα ασχοληθούμε εκτενέστερα με το θέμα σε επόμενο άρθρο
μας).
-Το μπέρδεμα τριών επιβατηγών πλοίων στο λιμάνι του
Πειραιά
Σε γενικές γραμμές, η μεγάλη εικόνα είναι αυτή μιας
ανοχύρωτης χώρας, που δημιουργεί ανασφάλεια και σε κάνει να σκέφτεσαι πως όπου
και να πας κινδυνεύεις.
Όμως το πιο σοκαριστικό γεγονός, κατά τη γνώμη μας, ήταν το έγκλημα που συντελέστηκε στο λιμάνι του Πειραιά στις 6/9/023. Αυτό το περιστατικό, εμένα προσωπικά με κάνει να σκέφτομαι κάπως πιο πλατιά και μακριά από αυτό το ίδιο το γεγονός. Με κάνει να αναρωτιέμαι, μήπως το ανθρώπινο είδος-ολόκληρο-έχει υποστεί κάποιου είδους μετάλλαξη, ή μεταλλάξεις, εξαιτίας των συνθηκών ζωής του σύγχρονου ανθρώπου. Από την άλλη πλευρά, υποψιάζομαι πως τέτοια περιστατικά έχουν γίνει και στο παρελθόν, όπου δεν υπήρχε η καμερούλα του κινητού για να καταγράφει και να μαρτυρεί ότι πετάει κι ότι κολυμπάει, ούτε τα social media τα οποία αποτελούν ένα σύγχρονο «λαϊκό δικαστήριο», με τα θετικά του και τα αρνητικά του.
Σκέφτομαι μήπως η απανθρωπιά και η αναλγησία που
επικρατούν σε ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό της χώρας μας-ο οποίος ας μην το
ξεχνάμε αποτελείται από ανθρώπους σαν κι εμάς- οφείλεται, εκτός των άλλων και
σε μια λανθάνουσα υποκουλτούρα και παρακμή του λαού μας, εξαιτίας της
διαπαιδαγώγησής μας στο βόλεμα, την κουτοπονηριά, την ευκολία, την καλοπέραση,
τον ατομικισμό, μιας ολόκληρης νοοτροπίας που καλλιεργήθηκε τις τελευταίες
δεκαετίες της πλασματικής ευμάρειας στην οποίαν έζησαν ήδη δύο γενιές Ελλήνων.
Η νοοτροπία αυτή, μαζί με το χαμηλό πολιτισμικό μας
επίπεδο, την υποτυπώδη παιδεία μας, τη διαπαιδαγώγηση από τους διεφθαρμένους
κυβερνώντες, από το σπίτι και το σχολείο και την προπαγάνδα των πάσης φύσεως media, έχουν ίσως καλλιεργήσει την αδιαφορία, τον ατομικισμό,
μαζί με το χαρακτηριστικό να ξεχνάμε την επόμενη μέρα τα κακά και τα στραβά
μας, ως μη γενόμενα, πράγμα που υποθάλπει αντιδράσεις «λωτοφαγικές» σαν κι
αυτές που περιγράφει ο Όμηρος στην Οδύσσειά του…
Ευτυχώς σ’ αυτή
τη ζοφερή εικόνα, υπάρχει εκείνη των συμπολιτών μας που μαζεύτηκαν στα λιμάνια
του Πειραιά και της Κρήτης, και φώναξαν, «να μη συνηθίσουμε τη φρίκη», «να μη
συνηθίσουμε το θάνατο».
Περιμένουμε να δούμε τιμωρίες ενόχων, από πάνω μέχρι
κάτω-κυρίως από πάνω- αν και δεν είμαστε και τόσο αισιόδοξοι…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου