Κώστας Καταγάς
Το μόνο σταθερό που υπάρχει
είναι η σιωπή.
Η σιωπή και οι σκέψεις
Που χτυπάνε στον απέναντι τοίχο κι
επιστρέφουν ξανά πίσω .
Αυτή η σιωπή, ένας νεοσσός που
Γυρεύει μια φωλιά για να μεγαλώσει ήσυχη,
ανενόχλητη και μόνη.
Κώστας Καταγάς
Ποιος την έχει αφουγκραστεί, ποιος την έχει
γευτεί και μυρίσει;
Όλα τα λόγια τριγυρνούν
Χαμένα μωρά, αδέσποτοι σκύλοι που γυρεύουν
αφέντη να βρουν.
Κι ο αφέντης είναι πάντα ένα λάθος
Που μας ταΐζει και μας ποτίζει
Δεμένους στο χώμα.
Κώστας Καταγάς
Μέσα σ’ αυτήν γίνονται όλα
Όπως μέσα σε μια μήτρα.
Αλλά δεν αντέχουμε τη σιωπή
Γιατί πίσω της καραδοκεί ο χρόνος.
Ο χρόνος
Δουλεύει μέσα στη σιωπή
Χωρίς κανένα ρολόι
Χωρίς λέξεις.
Ό,τι παίρνει σάρκα και οστά
Μέσα στη σιωπή γεννιέται.
Ο,τι αλλάζει σχήμα
παρακολουθεί το βήμα της σιωπής
που δεν έχει στόμα.
Κώστας Καταγάς
Εν αρχή ήν η σιωπή
Κι αυτή μας δίνει τη μιλιά.
Μόνο αν σωπάσεις μπορείς να ακούσεις
Κι αυτό που θα ακούσεις είναι ο τρόπος για να
ζήσεις.
Εισπνοή, εκπνοή.
Η ζωή μας κι ο θάνατός μας
Είναι μια μέρα.
Κοιμόμαστε και ξυπνάμε
Και το ανάμεσα είναι ό,τι προλαβαίνουμε να
καταλάβουμε.
ΑΛΚΜΗΝΗ ΨΙΛΟΠΟΥΛΟΥ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου