Εντελώς τυχαία, με κάλεσαν στη Γιορτή του κρασιού,
μια τελετουργία προς τιμήν του θεού Οίνου, αντάξια των διονυσιακών μυστηρίων
της αρχαιότητας, που συντελείται κάθε χρόνο στην ταβέρνα της «Ζοζεφίνας», εν
Γαλησσά Σύρου. Μιλάμε για πολύ γέλιο, με τον αριστοφανικό Φρανσουά σε ρόλο
διοργανωτή και εκτελεστή των πιο απίθανων ανεκδότων, σόκιν και μη, και σε ρόλο
οινοχόου.
Μετά την ιεροτελεστία των δοκιμαστών, μεταξύ των οποίων κι εγώ, που
σίγουρα απέκτησα τη φήμη της «στριμμένης» μια και βαθμολόγησα πολύ αυστηρά τους
οινοπαραγωγούς, δεν ξέρω γιατί με έπιασε σύνδρομο εκλεκτικότητας και σνομπισμού, ίσως
μπουχτισμένη από την εξύμνηση ασήμαντων γεγονότων και προσώπων-όχι εδώ, αλλά
στη μικρή μας οθόνη-, και τσεκούρωσα τους ανθρώπους που με τον κόπο τους μας προσφέρουν
το θεϊκό μας ποτό, το κρασάκι… Ζήτησα συγγνώμη αλλά το κακό είχε γίνει. 
Μια βραδιά υπέροχη, με μια μεγάλη έκπληξη να μας
περιμένει: Το «Μυστικό Μπουζούκι» ήταν εκεί! Επτά νέα παιδιά, που τα είχα πρωτοακούσει
στη συναυλία του Ξαρχάκου πέρσι το καλοκαίρι, μένοντας άναυδη όπως και ο
μεγάλος συνθέτης, μια σφιχτοδεμένη ομάδα, ένα σώμα, μια ψυχή, που έπαιζαν το
ρεμπέτικο και παραδοσιακό μας τραγούδι με το μπουζουκάκι τους, και τραγουδούσαν
καλύτερα κι από ώριμους και φτασμένους καλλιτέχνες. Θα αγαλίαζε η ψυχή του
Τσιτσάνη αν μπορούσε να τους ακούσει από εκεί όπου βρίσκεται, μαζί με τους
άλλους ρεμπέτες και τον Μάρκο που τα παιδιά αυτά τίμησαν το περασμένο καλοκαίρι
στην Άνω Σύρο, στο Φεστιβάλ Βαμβακάρη που διοργάνωσε ο Δήμος Σύρου-Ερμούπολης.
Το "Μυστικό Μπουζούκι" είναι μια
παρέα μικρών παιδιών από την Σύρα, που μυστικά και αθόρυβα κάτω από τις οδηγίες
του δασκάλου τους Αρίστου Βαμβακούση, ανακαλύπτουν τους δρόμους την καλής
λαϊκής μας μουσικής. Οι νεαροί μας τροβαδούροι, έχουν ονόματα: Θεολόγος Ζερβός,
Φραγκίσκος Παλαιολόγος, Γιώργος Παχής, Παντελής Ρούσσος, Λαυρέντης Στρατής,
Γιάννης Φρέρης, και τρία νεώτερα μέλη, οι Νικήτας Δαλέζιος, Ηλίας Παπαμακαρίου
και Θανάσης Στάχτας. (https://www.facebook.com/mystikompoyzoyki/
).
Η αλήθεια είναι ότι τιμήσαμε τη Γιορτή του κρασιού
κατεβάζοντας πάνω από τρεις καράφες, το φαγητό ήταν υπέροχο, κρέας στη γάστρα
ψημένο σε ξυλόσομπα, δεν μπορέσαμε όμως να απολαύσουμε όλα τα κρασιά των 25
οινοπαραγωγών που πήραν μέρος στο διαγωνισμό του κρασιού.
Η βραδιά είχε απ’ όλα. Καλαμπούρια, κουτσαβάκικο
ρεμπέτικο από τον Φρανσουά, κι έπειτα, μετά τις 12.30 και την αποχώρηση,
δυστυχώς, του «Μυστικού Μπουζουκιού», που πόσο πια να αντέξει, μουσική και
χορός μέχρι πρωίας. Α, να μην ξεχνάμε, είχε και λαχνούς. Εμείς δεν σταθήκαμε
τυχεροί, αλλά δεν πειράζει. Ήταν μια καταπληκτική βραδιά που αποδεικνύει πως ο
έλληνας, και δη ο συριανός, δεν πτοείται από κρίσεις κι επικρίσεις. Να είναι
καλά η ελληνική μας παράδοση, η καλή μας καρδιά και ο οίνος που την ευφραίνει. Και του χρόνου!
