* (από την ποιητική συλλογή της Αλκμήνης Ψιλοπούλου, "Ιδιαίτερη Πατρίδα"-εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ)
Σε
περίμενα μ’ ένα στόμα ανοιχτό
Όλο απορία
Με
βράδια γεμάτα κάλυκες περιστρόφων
Ήρθες
και είσαι παρών
Και απών
Σου
πιάνω το χέρι που έχουν αρπάξει τα θηρία
Σου
φιλάω το λαιμό που έχουν ξεσχίσει
Με τις
πατούσες ιδρωμένες
Με τον
εφιάλτη του παιχνιδιού
Που
σκουριάζει πάνω στην κοιλιά σου
Με τις
αρπάγες του ανομολόγητου φόβου μας
Να μας
στυλώνει μπροστά σε ένα καλειδοσκόπιο για βρέφη.
Κάθε
ήχος
Και κάθε
γωνία της ανάσας μας
Ακινητοποιεί
μελλοντικά κελιά
Σύρματα
Και
κραυγές του πλήθους
Καρφώνει
τα κορμιά μας στον αέρα
Μια
είδηση στις εφημερίδες.
Έλα να
φύγουμε
άφησέ με
να σε απαγάγω
άσε με
να δραπετεύσω
στον
κόσμο σου χωρίς παράθυρα
χωρίς
βρύσες να στάζουν
χωρίς
φωταγωγούς ή τρύπες χαμόγελου.
Μόνο μ’
έναν καγχασμό που σκοτώνει.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου