«Ήταν η κακιά η (χ)ώρα»
Της Αλκμήνης Ψιλοπούλου
«Σαπίλα, έ;». Αυτή τη λέξη μου είπε ο ανιψιός μου,
στην τηλεφωνική μας συζήτηση για το χαμό των Τεμπών. Μια λέξη που σπάει
κόκκαλα. Μια λέξη που έχει εισχωρήσει σαν δηλητήριο κι έχει μαυρίσει τις ψυχές
των νέων ανθρώπων. Γιατί εμείς οι μεγαλύτεροι, όπως έγραψε και ο καλός
συνάδελφος και φίλος Μιχάλης Ψύλος σε άρθρο του στην Ναυτεμπορική, πάσχουμε από
«μιθριδατισμό», ή αλλιώς, το σύνδρομο του Μιθριδάτη. Έχουμε συνηθίσει στα
δηλητήρια. Έχουμε συνηθίσει να ζούμε μέσα στη σαπίλα και να μη μας κάνει
εντύπωση.
Για να μιλήσουμε στη γλώσσα της αλήθειας, όσο κι αν
τσούζει, οι γενιές της μεταπολίτευσης, έχουν γαλουχηθεί να ζουν και να
ανέχονται τη διαφθορά. Τη διαφθορά ενός κράτους που ζητιανεύει και ζει με ξένα κόλλυβα,
ενός κράτους- μπαταχτσή, ενός κράτους παρία, που θυμίζει την ιστορία των κοτζαμπάσηδων
, λες και δεν έχουν περάσει σχεδόν δύο αιώνες από την τουρκοκρατία.
Πρόκειται για έναν μηχανισμό κι ένα σύστημα που αναπαράγεται και τα κεφάλια του ξαναφυτρώνουν σαν της λερναίας Ύδρας, και που δεν βρέθηκε ποτέ κανένας Ηρακλής να τη σκοτώσει. Δεν βρέθηκε, ή δεν θέλησε να εμφανιστεί. Ή εμείς δεν είμασταν ικανοί να τον δημιουργήσουμε.
Το δράμα των Τεμπών, όπως έχουν πει πολλοί σε πολλούς
τόνους, ήταν μια προαναγγελθείσα τραγωδία. Μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Ένα
διαρκές έγκλημα το οποίο βίωναν οι εργαζόμενοι του χώρου και είχαν
προειδοποιήσει γι αυτό λίγον καιρό πριν την τραγωδία.
Πολλοί είπαν, «δεν ήταν ανθρώπινο λάθος». Τι εννοούν;
Ότι κάποιοι σκόπιμα δεν έκαναν το σωστό; Ότι κάποιοι δεν ήθελαν τον
εκσυγχρονισμό του ΟΣΕ και της ΤΡΑΙΝΟΣΕ; Πολλοί λένε ότι φταίει η ιταλική
εταιρεία στην οποία δόθηκε κοψοχρονιά ο τομέας των σιδηροδρόμων. Όμως, ποιος
βρίσκεται πίσω από αυτή την πώληση; Δεν βρίσκεται το ελληνικό κράτος; Δεν
βρίσκονται όλοι οι πολιτικοί που κυβέρνησαν αυτή τη χώρα; Δεν βρίσκεται η
χρεοκοπημένη χώρα; Την οποία τα νέα παιδιά πληρώνουν εδώ και χρόνια με τη ζωή
τους και τώρα την πλήρωσαν με αίμα;
«Η κακιά η (χ)ώρα», έγραψαν πικρά σε ένα πανό οι
μαθητές.
Ναι. Δυστυχώς, αυτό είμαστε. Ας το ομολογήσουμε. Πάνω από 15 δις τα χρέη του ΟΣΕ και ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Ρεμούλα και λαμογιά και κακοδιαχείριση.
Και στο ερώτημα, «γιατί;», εκτός από τις γνωστές
απαντήσεις της διαχρονικής εγκληματικής κρατικής αμέλειας υπάρχει και η εξής απάντηση: Κανένας από τους
κυβερνώντες δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για να δώσει ποιοτικές συγκοινωνίες στους
πολίτες αυτής της χώρας, και γαλούχησε την μικρομεσαία τάξη, χάριν του κέρδους,
στην αλόγιστη χρήση του ΙΧ.
Έτσι όλοι γίναμε γιωταχήδες, με τη φραπεδιά και το
κασετόφωνο τσίτα και το μαλλιαρό μπράτσο να χάσκει έξω από το ανοιχτό παράθυρο.
Μάθαμε στο ΙΧ, κάτι που βόλευε πάρα πολύ το εξωνημένο ελληνικό κράτος, διότι τα
αμάξια μας του δίνουν τεράστια έσοδα από έμμεσους φόρους, από το φόρο στη
βενζίνη, από τα διόδια, τεράστια ποσά να δαπανώνται σε μεγάλους
αυτοκινητόδρομους, και τα μέσα σταθερής τροχιάς όπως είναι το τραίνο, να είναι
απαξιωμένο, να βυθίζεται στη ρεμούλα, κι έπειτα να ρημάζει σαν ένας άχρηστος
παρίας.
Αλήθεια, ποια κυβέρνηση ενδιαφέρθηκε ποτέ για τα
τραίνα; Αλλά κι εμείς, ο λαός; Έγινε το
μετρό, το τραμ, εκσυγχρονίστηκαν τα λεωφορεία, αλλά εμείς, τίποτα. Με το ΙΧ μας
να δημιουργούμε μια θάλασσα από λαμαρίνες στους ασφυκτιώντες δρόμους των
πόλεων.
Ποιος ενδιαφέρθηκε για να εκσυγχρονίσει και να
αναπτύξει τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα οποία χρησιμοποιούν οι κατώτερες
τάξεις, οι αλλοδαποί, οι φοιτητές και οι άνεργοι;
Κανείς. Αγαπητοί μου συμπολίτες, κανείς δεν
ενδιαφέρεται για το τραινάκι. Έτσι το ξεπούλησαν σε μιαν αμφισβητούμενης
αξιοπιστίας ιταλική εταιρεία-αφού καμία άλλη δεν ενδιαφέρθηκε να αγοράσει έναν
οργανισμό που χρωστάει δισεκατομμύρια- του τύπου «δωράκι»… και φυσικά, ότι
δίνεις παίρνεις. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά ακολούθησε το μοντέλο του ΣΔΙΤ, για να
κρατήσει τάχα μου και την κρατική συμμετοχή σ’ αυτό το σχήμα. Έτσι λοιπόν,
έχουμε την Hellenic
train
μαζί με τον ΟΣΕ την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, την ΕΡΓΟΣΕ που έχουν μοιράσει την πίττα του
κακομοίρη σε τρία και τέσσερα κομμάτια.
Και φυσικά, η λαμογιά των διαφόρων μετακλητών άχρηστων
ή άσχετων ανθρώπων που τους τοποθετούν οι «μαυρογιαλούροι» σε θέσεις- κλειδιά,
παίζοντας με τις ανθρώπινες ζωές τις δικές μας και των παιδιών μας. Χωρίς
αξιολογήσεις, χωρίς τεκμήρια ικανότητας, χωρίς τίποτα. Λες και το δημόσιο συμφέρον
είναι σουβλατζίδικο…
Έτσι λοιπόν, η χρεωκοπημένη μας χώρα, δεν προχώρησε
στον εκσυγχρονισμό των σιδηροδρόμων, ούτε καν αφότου μας πήγαν στα ευρωπαϊκά
δικαστήρια.
Ο ένας σταθμάρχης, λέει, τηλεφωνάει στον επόμενο, ο επόμενος τηλεφωνάει στον μηχανοδηγό, του λέει στρίψε αριστερά, πήγαινε ευθεία, στρίψε δεξιά, και δεν έχει ούτε καν ανοίξει το κινητό του να δει το GPS που σήμερα το έχουν ακόμη και τα βρέφη…
Η χώρα αυτή, «η κακιά η (Χ)ώρα», όπως έγραψαν τα
παιδιά μας, βρωμάει. Από σαπίλα και διαφθορά. Σήμερα είναι τα Τέμπη. Πριν ήταν
το Μάτι. Μετά ήταν η Εύβοια. Παλιότερα ήταν η Σάμινα. Αύριο θα είναι κάτι άλλο.
Αν δεν βρεθεί ένας Ηρακλής να καθαρίσει την κόπρο του
Αυγεία.
(ακολουθούν κάποιες πληροφορίες για τις αμαρτίες ΟΣΕ-ΤΡΑΝΟΣΕ)
«Με στόχο την εξυγίανση του ΟΣΕ (συντήρηση - διαχείριση
υποδομής) και της ΤΡΑΙΝΟΣΕ (επιβατικές -εμπορευματικές υπηρεσίες) θεσπίστηκε ο
Ν 3891/2010 που προέβλεπε, μεταξύ άλλων, τη ρύθμιση των χρεών των δύο
οργανισμών, ύψους 14,6 δισ. ευρώ και 1,079 δισ., αντίστοιχα.
….Ωστόσο,
πού κατέληξαν τα δυσθεώρητα ποσά, άνω των 15,5 δισ. ευρώ, δεδομένου ότι σήμερα
η ποιότητα του ελληνικού σιδηροδρομικού δικτύου είναι καλύτερη μόνο εάν
συγκριθεί με αυτήν που προσέφεραν…προπολεμικά οι Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους
(ΣΕΚ), η εταιρεία που προηγήθηκε του ΟΣΕ;
Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, που έχει "προικιστεί" με ετήσια επιχορήγηση 50 εκατ. ευρώ
μέχρι το 2019, αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση αποτυχημένου κρατικού
management:
….Όπως δυστυχώς φωτογραφίζει η
υφιστάμενη αποκαρδιωτική εικόνα, ακόμα και στον βασικό άξονα Αθήνας –
Θεσσαλονίκης, ο στόχος του νόμου του 2010 για την αναδιάρθρωση, εξυγίανση και
ανάπτυξη του ομίλου ΟΣΕ και της ΤΡΑΙΝΟΣΕ δεν επετεύχθη. Άνοιξε όμως τον δρόμο για
την ιδιωτικοποίηση της εταιρείας λειτουργίας, που ολοκληρώθηκε με τη μεταβίβαση
στην ιταλική Ferrovie dello Stato Italiane στις 14 Σεπτεμβρίου 2017, έναντι
συνολικού τιμήματος 45 εκατ. ευρώ.)
*Η ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΓΡΑΦΗ είναι μια νέα στήλη του blog μας ieraterata.blogspot.com, που θα φιλοξενεί μια φορά την
εβδομάδα απόψεις, σκέψεις και ιδέες για τα τεκταινόμενα σε κάθε χώρο της
κοινωνικής, πολιτικής και πολιτιστικής μας ζωής. Στόχος μας, η ελεύθερη και
χωρίς φραγμούς ή αυτολογοκρισία έκφραση, και η γλώσσα της αλήθειας.
